Kamień Pamięci Grupy Bojowej Krybar

Kamień Pamięci Grupy Bojowej Krybar

 Początki powstania Grupy Bojowej „Krybar” sięgają pierwszych dni hitlerowskiej okupacji. Jesienią 1940 roku powstało militarne ramię chadeckiego Stronnictwa Pracy. Na jego czele stanął Cyprian Odorkiewicz „Krybar”, który przyjął pseudonim od trzech pierwszych liter imion swoich córek: Krystyny i Barbary. Część z tych oddziałów w kwietniu 1943 roku przekształcono w VII Zgrupowanie I Rejonu Obwodu AK Warszawa – Śródmieście. Podczas Powstania Warszawskiego VII Zgrupowanie walczyło na terenie Powiśla. Na mocy rozkazu z 5 sierpnia 1944 roku trzy główne siły powstańcze na Powiślu: III Zgrupowanie „Konrada”, Wojskowa Służba Ochrony Powstania oraz VII Zgrupowanie połączyło siły tworząc Grupę Bojową „Krybar”. Trzykrotnie próbowali zdobyć Uniwersytet. Dnia 6 września, po upadku Powiśla żołnierze „Krybara” walczyli na Nowym Świecie w okolicach ul. Wareckiej i Górskiego.  ”. Działania bojowe Grupy wspierał „Kubuś” – wóz bojowy własnej produkcji oraz zdobyczny transporter opancerzony „Szary Wilk”, pierwotnie zwany „Jasiem”.